Risk(ant)

Het is altijd riskant familie je kruipkasten in te laten gaan. Dat heb ik vorige week weer eens ervaren!
Kleindochter 3 kwam zondag voor een week samen met dochter even langs:
"Oma, heeft u dat spel nog, Risk"?
"Mmm, misschien in die ene kruipkast aan de noordkant, helemaal achteraan. Maar je kan daar moeilijk bij, staat propvol. Maar als jullie daar tóch ingaan ….. haal dan het quiltframe er voor mij uit..."
Dochter: "oh, maar dan komen we woensdag 'even' terug".
En dat gebeurde. Woensdag 11 uur gingen ze naar boven. Inmiddels had ik bedacht dat het eigenlijk wel handig zou zijn als ze uit de kruipkast aan de zuidkant een stapel dekens, ook helemaal achteraan, zouden kunnen weghalen. Die moesten écht opgeruimd en weg.
Geen probleem hoor. Dochter verdween in de kast, haalde de dekens tevoorschijn en dacht:
"Mmm, kan hier net zo goed  nu gelijk alles even aanpakken".
En wat denk je?

Zoveel mogelijk naar beneden gooien

Alles wordt uitgepakt en nageplozen en ik moet bijna á la minute beslissingen nemen!

"Oh oma, kijk, dat ben ík!"

Om 5 uur 's middags, na 3 keer een lading dumpen bij de Kringloop en 1 keer een doos bij een buurman (snoertjes, elektra etc.) was ALLES KLAAR!!

En het Quiltframe? Tja, dat heb ik weer in elkaar gezet. Maar dit keer alleen voor de foto. Ik moet er helaas afscheid van nemen. Ik heb er wél met plezier aan gewerkt, vooral ook samen met mijn Bee vriendinnen Joke en Ruth. Het samen rijgen was toch wel erg leuk. Dat voelde zo écht!

Dochter heeft foto's en een korte beschrijving voor mij op Marktplaats gezet. En weet je wat?! Binnen 2 dagen was het verkocht en opgehaald! Dat had ik echt nooit gedacht.

Intussen ben ik regelmatig bezig met mijn HH (Heerlijk Haakwerk)

Het is een enig project om aan te werken, heel afwisselend. Morgen kan ik weer het volgende stukje van het patroon downloaden en over 2 weken is hij klaar.

Zo, dit was weer eens een logje. Zo af en toe toch leuk om iets te laten horen.

Lieve groet voor jullie allemaal.

---

Tóch een berichtje

Helemáál stoppen met bloggen, zit er toch niet in, dat zie je maar. Ik heb zojuist hier en daar eens bijgelezen. Vaak vraag ik me toch af: hoe zou het met háár zijn en met met háár....? De contacten die je in de loop der jaren via het bloggen hebt opgebouwd, zijn niet zo maar weg. Maar zoals ik het vroeger deed, dat zal wel niet meer terugkomen. Hoeft ook niet. Het is goed zo.
Natuurlijk heb ik wel het een en ander onder handen, maar niet veel. Ben af en toe aan het doorquilten (het enige quiltje dat nog afgemaakt moet worden) maar sinds een paar weken staat dit blaadje naast mijn bank:

Ja! Ik doe mee met de CAL 2018. Ik had echt weer eens zin om te haken en dit is een niet te groot project. Ik heb gekozen voor de Small uitvoering en ik vind het enig! Zó moet het worden:

Een lieve groet voor jullie allemaal.

---

Acceptatie is soms lastig

Het is soms lastig en een proces om dingen te accepteren, maar dat hoort wel bij je leven.
Jullie zullen wel opgemerkt hebben dat ik het laatste jaar minder logjes schreef en ook minder bloggers volgde. Dat heeft natuurlijk een oorzaak. Er is veel gebeurd dat extra energie vroeg, maar ik ervoer ook dat ik op een andere manier steeds meer te kort had aan energie en lust om dingen aan te pakken. Ik ben te moe en te langzaam. Na een klein medisch onderzoek is de waarschijnlijke boosdoener ontmaskerd: te trage schildklier. Daar is natuurlijk wat aan te doen en daar ga ik tijd voor nemen. Er kan een behoorlijk tijdje over heen gaan voordat de juiste medicatie is ingesteld.

Daarnaast is mijn zorg hier thuis steeds een beetje meer nodig. En dat is goed! We hebben het goed samen en we komen voor elkaar absoluut op de eerste plaats. Ook wil ik tijd en energie overhebben voor familie en vrienden.
Je begrijpt het al. Ik ga stoppen met bloggen, in ieder geval voorlopig.


Het is vandaag precies 10 jaar geleden dat ik mijn 1e logje schreef. Wat heb ik er een plezier aan beleefd. Om te schrijven maar ook om zoveel andere bloggers te leren kennen en te volgen. Het heeft mijn leven absoluut verrijkt en ik hoop dat ik niet ineens alle contacten kwijt zal zijn.

Nu zwaai ik jullie gedag maar hoop jullie toch weer eens terug te zien.

Het allerallerbeste en heel veel dank en liefs van mij.

---

Het verhaal achter de Geheime Quilt

Ja, hij was geheim, zéér geheim. Ze mocht het niet weten, dus kon ik er niets over kwijt op FB of op mijn Blog. Sinds begin maart was ik met de quilt bezig. In de tijd dat Chago met kleindochter Louisanne naar de Caraïben was. Wat heb ik er een plezier aan beleefd om de 3 Logcabin blokken die ik al járen geleden had gemaakt aan te vullen met nog 32 blokken, 6 logcabins en 26 andere blokken. Allemaal van stofjes uit gedragen en afgeschreven kledingstukken van Chago. Ik maakte hem voor Louisanne als herinnering aan de geweldige reis die ze met opa maakte en als beloning voor het halen van haar Bachelor afgelopen donderdag. Afstudeeronderwerp: de (slavernij)geschiedenis van de familie van Chago met als verdieping en speerpunt: de immigratie van mensen uit de Caraïben en Suriname en hun "Belonging".

Ik had haar verteld dat ik nog een kleinigheidje voor haar had liggen en gistermiddag kwam ze dat ophalen en vertellen hoe het donderdag allemaal was gegaan. Ze kreeg een 8! Dat is heel hoog in haar studierichting. Buiten, onder de parasol, kreeg ze haar kleinigheidje. Haar haar verschoot gelijk van kleur (nee hoor, ze had het geblondeerd i.v.m. fotoshoots).

Kleinigheidje?!

Er zit een boekje bij....

Kijk nou!!

Even ontroerd.

Lekker zacht en soepel en lekker warm
met dit weer!

En toen moest ik een "Boomerang" maken! Wist ik veel, nooit van gehoord. Maar, huphup, even een app op de phone en daar istie: een soort minivideootje. Geweldig.

Nog even een fotootje van de hele quilt en het etiket.

Ik hoop dat jullie dit weekend zullen genieten van het prachtige weer.

Een lieve groet van mij.

---

De laatste keer

Ja, het was de laatste keer. Tien dagen waren we in de boerderij van mijn overleden zus en zwager. Het was een soort afscheid, want in de nabije toekomst gaan daar dingen veranderen. Het was goed en fijn! Af en toe ook emotioneel natuurlijk. Ook bijzonder fijn waren de gesprekken met neef en nichten. We hebben weer genoten van de rust, de vele vogelgeluiden, wandelingen (met de mooie stok!) en tochtjes met de auto.
Ik vind het heel fijn dat ik een aantal herinneringen uit de boerderij heb mee mogen nemen. Een van die herinneringen is de quilt die ik in 2008 voor mijn zus maakte.

Aan de lange zijden zitten nog stroken die over de rand van haar bed hingen.

Haar "Levens"tuin. Als het enigszins kon was zij buiten, rond de boerderij bezig in haar tuin. In de zomer volop in bloei, nu was het nog een belofte aan bloemen.

Een hele mooie herinnering is ook dit kinderserviesje:

Als klein zusje keek ik altijd met enigszins 'jaloerse' blikken naar het kastje dat mijn vader voor haar maakte en waarin het serviesje beeldschoon stond uitgestald.

Héél af en toe mocht ik er mee spelen. Kastje ga ik schoonmaken en opknappen.
Het is heel waarschijnlijk dat mijn moeder het serviesje al heeft meegenomen in haar huwelijk, want het is vervaardigd tussen 1884 en 1890 bij P. Regout in Maastricht. Ik denk dat het van mijn oma is geweest. Ik vind het werkelijk prachtig!

Ook aan dit bonbon of petitfour-schaaltje heb ik hele oude herinneringen:

Dat stond ook altijd in ons ouderlijk huis en werd met verjaar-dagen voor de dag gehaald. Het is in Engeland vervaardig door Myott, Son & Co.

In die 10 dagen heb ik 3 boeken gelezen! Heerlijk. Het eerste was dit boek:

Geschreven door Yvonne van Rijn. Een heerlijk ontspannen boek met prachtige beschrijvingen van de speciale natuur in Utah. In verschillende Nationaalparken die ze beschrijft, zijn Chago en ik ook geweest. Ik zou er zó weer heen willen!

Nu maar eerst genieten van ons eigen klein park, de tuin. Lekker even in de zon.

Liefs van mij.

---

Vorderingen en Mini-Bee

De GP-quilt (Geheime Project) is AF! Hij moet nog een tijdje wachten tot zijn verhuizing. Daarna mag er een fotootje op mijn Blog.
De QM-quilt (quilt uit de Quiltmania) is nu weer onderhanden. De eerste steekjes zijn gezet.

En weet je wat?! Het is de enige UFO die ik heb. Ook in een verborgen hoekje in huis ligt er niets meer. Dat is voor het eerst in 22 jaar!

Ik vind het nog steeds een heerlijk quiltje om aan te werken. Ik wil de achtergrond van het middenstuk met de hand meanderen. Ben er aan begonnen en wil eerst eens kijken of het mij bevalt.

Morgen weer gezellig onze Mini-Bee. Ik denk dat het al weer de laatste keer is dit seizoen. Ik ben erg benieuwd naar de quilt van Joke. Zal overmorgen verder schrijven en hem laten zien.

---

De Mini-Bee van gisteren.

Heerlijk was het weer. We kunnen het altijd goed met elkaar vinden, dingen delen, genieten van elkaars werk en lachen. Vooral Joke brengt steeds veel humor mee. En gisteren bracht ze dit mee:

Nee! Ik wil niet op de foto.....

Overhemdstofjes, alles met de hand genaaid. Alle witte vierkantjes worden doorgequilt en zó keurig!
De achterkant is een zachte warme fleece, waardoor hij heel soepel is en heerlijk als plaid door haar man gebruikt kan worden.

Ruth is met fijne stoffen aan haar 5e quilt begonnen. Die gaat weer prachtig worden.

En zo hadden we een tafel vol mooie projecten. Nu staan de verschillende vakanties al weer voor de deur, dus onze volgende Bee duurt nog een paar maandjes. Tussendoor zien en spreken we elkaar gelukkig wel, we wonen dicht bij elkaar en we appen natuurlijk!!

Tot een volgende keer en liefs van mij.

---

Kleine lijster

Daar is hij dan, de kleine lijster, boven op ons dak.

Gisteren was hij nog met zijn broertje in het nest, wachtend op een lekker hapje dat mamma in haar bekje had. Ja, hij kon haar wel zien hoor.

Gulzig ging zijn bekje wijd open. Eerst eten.

Dan pikt mamma hier en daar op zijn achterkantje. O ja, hij moet een poepje doen van mamma. Hij doet nu zijn kontje omhoog in plaats van zijn snaveltje. Daar komt het, spierwit. Mamma trekt het gewoon er uit, 'slikt' het in (niet echt, denk ik) en dumpt het ergens in mijn tuin. Allemaal te volgen met de kijker.

Maar vanmorgen ging zijn broertje er van door!! Zomaar. Fladderdefladder de kerseboom in. Mamma er achteraan met een hapje slak. Dat wilde hij ook! Even kijken waar broertje nu is.

Zou hij ook ....... proberen ..... fladderdefladder .....? Ja hoor! Daar ging hij en daar zit hij dan, op het dak.

Na alle onrust van vanmorgen is de rust weer gekeerd. Leeg nest.

En de merels? Ach, dat is een ramp geworden. Gistermorgen om een uur of 5 groot kabaal buiten. Chago ging door het raam kijken, ik heb niets gehoord. Hij zag de lijsters dicht op hun nest en dacht dat de 1e was uitgevlogen. Later ging ik naar buiten en nee! wat vreselijk! Drie onvolgroeide mereltjes op het pad, dood natuurlijk. Wat er gebeurd is, weet ik eigenlijk niet. Een kat? Die kon er toch niet bij. Toch de kraaien? Bah, wat is dat een naar gezicht.
Vader en moeder merel zijn nog steeds in de tuin. Die wonen hier gewoon.

We hebben de laatste weken wel heel erg genoten van de zorgen, het aan en af vliegen van de vogels en vooral ook van het zingen van vader merel.

Ik wens jullie allemaal hele fijne Pinksterdagen. Het wordt morgen gelukkig mooi en warmer weer.

Een lieve groet van mij.

---